Gedicht Mai

De Mai, de Mai, ohwei, ohwei de schütt us in de Knoaken. Dat Hart koppheistert in einer Tuur unbringt dat Blaut to’n Koaken.

Dat heit, dat gellt för junge Lüüe.
De Ollen sünd tofrehen,
wenn Rügge un Kneie ehr nich weihdaut
un hebbt ok süs kein Leden.

De Maiboom werd nu just upstellt,
un all Lüüd kurmt to’n Danzen.
De Bööm wiest stolt ehr junget Greun,
de Göörn ehr’n neien Ranzen.

Oh, Mai, du rukst so wunnerboar
mit all dien‘ schönen Blaumen,
un ok de Schwien daut woll ehr Best
un frätet sick dick för Flomen.

Originaol von Brigitte Fokuhl
Aowersettet in hiesiget Platt von M.Graefen