Gedicht November

November De Tiet gaht up November tau. De Bläer fahlt ganz liese. Use Deere seukt dat Wintersroh, un Gold wesselt taun Griesen.

i
Ok wi verteiht us in us rin
un horcht bloß noch noa binnen
un froagt us noa det Lerbens Sinn,
tellt alle use Sünnen.
Wat doarbi rutkümmt, wet wi joa:
wi denkt toveel an’t Starben.
Lüe, loat de olle Jammerei,
süs höögt sik bloß de Arben.
November is de Fründ vun’n Dood,
man hei mott sick ok gerben.
An’n End lücht us ein Licht so root.
Dezember bringt dat Lerben.
Originoal von Brigitte Fokuhl,                                                                                                  
in hiesiget Platt oawersettet von M.Graefen