Mien Stüern heff ik nich betoahlt. Dat Amt schickt en „remember“.
Dat kummt vun miene Urlaubstiet, vun all dat veele Prassen.
Mien Geld is futsch, ik bün bankrott, nix mehr mit „hoch de Tassen“!
Nu heit dat: Klotz mal düchtig ran un spoar dien „Pieselotten“!
Süss foat se mi noch bi de Büx, un ik — ik krieg de Motten!
De Bühler Plummen sünd nu riep, de grooten un de lüttgen.
Wi plückt se af; un de mit Wöörm, de loat wi ruhig sitten.
Originoal von Brigitte Fokuhl, oawersettet up hiesiget Platt von M. Graefen